زه‌های راکت از نظر جنس به انواع زیر تقسیم می‌شوند:
نایلون:
زه‌های نایلون راکت تنیس معمولا از یک هسته یک‌پارچه و یک یا دو لایه رویی ساخته می‌شوند. این زه‌ها به رغم قیمت پایین از دوام بالایی برخوردارند و کشش (Tension) خود را در طول زمان به خوبی حفظ می‌کنند.
زه‌های نایلون اما بسیار خشک هستند و در جذب شوک ناشی از ضربه خوب عمل نمی‌کنند. زه‌های نایلون با نام «گات مصنوعی» نیز شناخته می‌شوند.
پلی‌اورتان/نایلون مولتی‌فیلامان:
بهترین نوع زه‌های راکت مصنوعی به حساب می‌آیند و ترکیب فوق‌العاده‌ای از کنترل و قدرت را ارائه می‌دهند. بر خلاف زه‌های نایلونی که یک هسته مرکزی دارند، زه‌های مولتی‌فیلامان از درهم‌تنیده‌شدن صدها یا هزاران الیاف که به وسیله رزین پولی‌اورتان به صورت یک‌پارچه درآمده‌اند، ساخته می‌شوند.
زه‌های مولتی فیلامان از زه‌های نایلونی گران‌ترند و برای بازیکنانی که به دنبال کنترل بیشتر هستند، گزینه مناسبی محسوب می‌شوند.
گات یا روده طبیعی:
این زه‌های راکت از روده گاو درست می‌شوند و در گذشته انتخاب اول اکثر بازیکنان حرفه‌ای تنیس بودند. اما امروزه به صورت ترکیبی با زه‌های پلی‌استر استفاده می‌شوند بدین صورت که زه ردیف‌های اصلی از جنس پلی‌استر و ردیف‌های فرعی از جنس روده کشیده می‌شود.
زه‌های گات برای افرادی که در ناحیه دست و آرنج دچار مصدومیت هستند، انتخاب مناسبی می‌باشد. باید در نظر داشت که این زه‌ها از دوام بالایی برخوردار نیستند و با اینکه بعضی انواع آن‌ها از لایه‌های محافظ نیز برخوردارند، هنگام قرار گرفتن در معرض رطوبت، کشش خود را از دست می‌دهند.
پلی‌استر:
این زه‌ها قدرت راکت را کم می‌کنند و به همین خاطر بیشتر توسط تنیس‌بازان حرفه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند. چراکه می‌توانند بدون نگرانی از به خارج رفتن ضربات خود با تمام قدرت به توپ ضربه بزنند. زه‌های پلی‌استر نیز به سرعت کشش خود را از دست می‌دهند که این بزرگترین نقطه ضعف آن‌ها به حساب می‌آید.
منبع : azom.com